Stijl schilderijen

Huidige stijl

Ingrid Joris gebruikt in haar kunst als basismedium olieverf op canvas, soms aangevuld met texturen zoals papier en plamuur. Dit wordt op doek verwerkt tot een geheel met gelaagdheid en diepgang.

Ingrid’s werk is nooit een vluchtige weergave van de realiteit. Ze zoekt steeds de ziel in mensen en dingen, wordt persoonlijk geraakt en brengt dan die emotie over op doek. De sfeer heeft vaak iets dramatisch maar in drama huist passie en kracht . Het zijn met andere woorden zeer mooie kunstwerken om in huis te hangen.

Zelfgemaakte foto’s of ander fotomateriaal vormen doorgaans de uitvalbasis die dan dienen tot het worden van een creatief proces welk een helende invloed heeft op haar zelf . Schilderen of tekenen maakt haar hoofd leeg , Bewuste en onbewuste zaken krijgen hun veruitwendiging .

Ze is niet bang voor minder gestroomlijnde emoties : emoties die wel willen weg vlakken uit ons bestaan . Om dan te merken dat het bestaan ongemerkt weg gevlakt is . Misschien heeft dat te maken met haar werk als psychiatrische verpleegkundige dat ze ook de rijkdom van die pijn kan en durft zien .

Expressie en materiaalgevoeligheid overheersen in haar werk . Ze tracht los te komen van het oorspronkelijke beeld , Het werk wordt een identiteit op zich, in verbinding met zichzelf en los van zichzelf.

Inspirators en stijl vroeger en nu

Haar voorbeelden in de schilderkunst zijn o.a Freud, Auwerbach en Sam Dillemans

De schilderijen die Ingrid vroeger creëerde en verkocht, zijn figuratief: ze schilderde mensen -zowel portretten als figuren. In haar werk laat Ingrid de figuur los en creëert ze abstracte schilderijen. Zij vertrekt steeds van een beeld (een bloem, een ruimte,…) dat ze tijdens het schilderen tot zijn essentie beperkt. Op die manier is de originele inspiratiebron zelden herkenbaar voor de buitenstaander. In haar abstracte werken gebruikt Ingrid voor het eerst rode en oranje tinten, vaak gecombineerd met zwarte en witte verftoetsen. Sfeer en emotie primeren. Zo komt zij tot zeer moderne schilderijen op doek.

In haar recentere werk heeft ze haar focus gelegd op het uitbeelden van het enge, het ongemakkelijke, adembenemende . Lelijkheid kan ook mooi zijn . Wat is immers mooi en wat is lelijk ? En moet kunst mooi zijn ?Ze tracht de perceptie en interpretatie van de toeschouwer te beïnvloeden.

Waar komt de ontroering vandaan die ik onderga als ik kijk naar levende dingen ; mensen , dieren , bomen , planten of bloemen . De ontroering die van het levende uit gaat komt niet voort uit de vorm of uit de kleur van het levende ding. Maar door 2 gegevens : “bloei en verval “ die zich in ieder organisme bevinden (het drama in al het levende).

De grote meesters in de schilderkunst zijn in staat het altijd aanwezige drama in de levende stof tot uiting te brengen in hun werk , in hun vorm en kleur .

Zij schilderen iets van het stervende in het levende , omdat ze de gaven hebben de dingen van binnen uit , bezield, aan te raken in hun waarneming en daardoor iets ontmoeten van de ziel van het levende dat zij uitbeelden .

Toon Hermans